Η εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος ήταν η αφορμή να επισκεφτούμε το χωριό Ιγκαγκιντούγκου σε υψόμετρο 2000 μέτρων για την πανήγυρη του ομώνυμου ναού. Πρόκειται για ένα χωριό φυτεμένο στην κορυφογραμμή ενός βουνού με κόκκινους βράχους, από όπου και αντλεί την ονομασία του.
Για να φτάσουμε εκεί διασχίσαμε ένα “δρόμο” με πολλά αυλάκια και μεγάλες πέτρες. Ωστόσο, κάπου στο μέσον μας περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη. Οι ορθόδοξοι μαθητές του Γυμνασίου, που βρίσκεται πλησίον στο χωριό Ιμπόγκο, έμαθαν για το πέρασμά μας από εκεί και ανέμεναν, για να μας καλημερίσουν και να πάρουν την ευχή των ιερέων, αφού οι σχολικές δραστηριότητες δεν επέτρεπαν τη μετάβασή τους στην Εκκλησία.
Μετά από μια δύσκολη διαδρομή μιάμισης ώρας περίπου φτάσαμε στον προορισμό μας. Το υψόμετρο μας επεφύλαξε συννεφιά, κρύο και μια ψιλή βροχούλα. Τα δέντρα χόρευαν στο ρυθμό του ανέμου, ενώ οι φωτιές στα καζάνια πάλευαν να κρατηθούν αναμμένες, ώστε το φαγητό για τους αδελφούς μας να είναι έτοιμο και ζεστό στο τέλος της Θείας Λειτουργίας.
Οι κάτοικοι του χωριού συγκεντρώθηκαν από νωρίς στην Εκκλησία και συμμετείχαν με πολλή ευλάβεια στην πανηγυρική Θεία Λειτουργία. Μετά το αντίδωρο διανεμήθηκαν στους μαθητές σχολικά είδη, παπούτσια και σκουφιά, ενώ στους μεγαλύτερους παπούτσια, τα οποία και αυτά προέρχονται από το κοντέινερ που η αγάπη όλων σας γέμισε και απέστειλε στην Τανζανία.
Η στιγμή του γεύματος επεφύλαξε μια έκπληξη για τους αδελφούς μας. Λόγω της ημέρας το πιάτο περιελάμβανε, εκτός από τα καθιερωμένα (ρύζι, φασόλια και λάχανο), και λίγο ψαράκι. Μικροί και μεγάλοι κάθισαν στον περίβολο της Εκκλησίας και γεύθηκαν το ζεστό φαγάκι, το οποίο γλύκαινε λιγάκι τη δριμύτητα του ψύχους.
Στο τέλος, δεν πήραμε τον κακοτράχαλο δρόμο για την επιστροφή μας στο Ιεραποστολικό Κέντρο, αλλά προτιμήσαμε να διασχίσουμε και το υπόλοιπο βουνό έως τους πρόποδές του. Η διαδρομή ήταν μαγευτική. Στο διάβα μας διασχίσαμε γνωστά χωριά όπου υπάρχουν ορθόδοξες ενορίες της Επισκοπής. Μικροί και μεγάλοι έβγαιναν από τα σπίτια, για να μας χαιρετήσουν, ενώ λάμβαναν και λίγα μπισκότα ως μια μικρή ευλογία. Αυτές οι όμορφες στιγμές μένουν αξέχαστες στη μνήμη μας και μας δίνουν δύναμη να συνεχίσουμε τον αγώνα της ιεραποστολικής διακονίας και της συμπαράστασης στις ανάγκες των αδελφών μας.
