Διασχίζοντας ένα ποτάμι με τα λιμνάζοντα νερά του και περνώντας ανάμεσα από μεγάλες πέτρες και λακούβες φτάσαμε στο χωριό Μπόμπε, στους πρόποδες ενός μικρού βουνού με τους γκρίζους βράχους να το περικυκλώνουν θυμίζοντας κάτι από Μετέωρα. Επισκεφτήκαμε το δημοτικό σχολείο που λειτουργεί εκεί. Οι μαθητές και οι δάσκαλοι μας περίμεναν με ανυπομονησία. Τα χαμόγελά τους έρχονταν σε αντίθεση με τη σκληρή εικόνα που αντικρύσαμε. Αίθουσες χωρίς πόρτες και παράθυρα και χώμα στο έδαφος. Μα το χειρότερο… παιδάκια ξυπόλυτα και με σχισμένες τις σχολικές στολές τους.
Αφού μοιράσαμε πρώτα μπισκότα, καραμέλες, υποδήματα, σχολικά ενδύματα και τα παιδιά μας τραγούδησαν τον ύμνο του σχολείου, ήρθε η ώρα για ένα ανεκτίμητο δώρο. Όταν φτάσαμε, είδαμε τα παιδιά να παίζουν με μια αυτοσχέδια μπάλα καμωμένη από δέρματα, σχοινιά και άχυρα. Προς έκπληξή τους παρουσιάσαμε 4 μπάλες, τις οποίες τους απέστειλε ο μικρός Ευάγγελος Παρτσενίδης από την Αυστραλία στέλνοντας για τους συνομηλίκους του ένα συμβολικό χρηματικό ποσό από τις οικονομίες του.
Οι μπάλες εκτοξεύτηκαν και αυθόρμητα ξεκίνησε ένα χαρούμενο παιχνίδι. Φωνές, χαμόγελα, γέλια συνόδευαν το παιχνίδι μας. Όλοι μια αγκαλιά για λίγες στιγμές παιδικής ξεγνοιασιάς και αθωότητας. Με τι λόγια να περιγράψουμε την καρδιά, τα συναισθήματα και τη συμβολική κίνηση του Ευάγγελου, ο οποίος βλέποντας τους συνομηλίκους του να παίζουν με αχυρένια μπάλα ευαισθητοποιήθηκε χαρίζοντάς τους αυτό το ανεκτίμητο δώρο, το οποίο θα συντροφεύει τα διαλείμματά τους! Οι παιδικές ψυχές επικοινωνούν ακόμη κι αν δεν μιλούν τις ίδιες γλώσσες. Επικοινωνούν προσβλέποντας σε έναν καλύτερο κόσμο για όλους τους ανθρώπους!
