Στην καρδιά της Ιρίνγκα, εκεί όπου η φτώχεια και η ορφάνια ματώνουν παιδικές ψυχές, ξεδιπλώθηκε πρόσφατα μια συγκινητική πράξη αγάπης και ελπίδας. Η αδελφή Χρυσοστόμη, μοναχή στο μοναστήρι του Ταξιάρχη Μιχαήλ της Επισκοπής Αρούσας και Κεντρικής Τανζανίας, επισκέφθηκε το «Κέντρο της Ελπίδας για Νεαρές Μητέρες και Παιδιά» στο Σαμπασάμπα και φώτισε με την παρουσία της τις ζωές δεκάδων παιδιών και γυναικών που στερούνται τη θαλπωρή του πατρικού ή συζυγικού προσώπου.
Τα παιδιά αυτά, καθημερινά παλεύουν με την πείνα, τη στέρηση και την ψυχική μοναξιά. Πολλά από αυτά έχουν χάσει τους γονείς τους ή εγκαταλείφθηκαν εξαιτίας ακραίας φτώχειας. Η καθημερινότητά τους είναι γεμάτη αγώνες, με τα βασικά αγαθά να φαντάζουν πολυτέλεια. Και όμως, μια μέρα, γεμάτη απλότητα και αγάπη, έγινε γι’ αυτά μια γιορτή ψυχής.
Η αδελφή Χρυσοστόμη παρέδωσε στις υπεύθυνες του κέντρου δέματα με είδη πρώτης ανάγκης και τρόφιμα, προσφορά του «Ανθρωπιστικού και Περιβαλλοντικού Συλλόγου η Φιλότης», ενώ με τις συνεργάτριές της και τις υπόλοιπες αδελφές μαγείρεψαν και μοίρασαν νόστιμο και ζεστό φαγητό που προσέφερε ο αδελφός μας Πλακίδας Βασίλειος υπέρ υγείας της οικογένειάς του και των συγγενικών του προσώπων. Τα πρόσωπα των παιδιών, που είχαν συνηθίσει να είναι σκυθρωπά, φώτισαν από χαρά. Μέσα από τα μάτια τους ξεπρόβαλε ξανά η ελπίδα – μια ελπίδα που ζωντάνεψε χάρη στη στοργική παρουσία της μοναχής.
Ιδιαίτερη συγκίνηση προκάλεσε και η πρωτοβουλία των μικρών παιδιών του Κατηχητικού του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Λιτοχώρου που για τρίτη φορά, μέσω του προγράμματος ανταλλαγής ζωγραφιών της Ιεραποστολικής Στέγης Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω, έστειλαν με όλη τους την αγάπη ζωγραφιές, γεμάτες χρώμα και παιδική αθωότητα στους μικρούς αδελφούς τους στην Τανζανία. Επιπλέον, με τα χρήματα που έστειλαν, αγοράστηκαν από την αδελφή μπαλόνια που στόλισαν με χρώμα το γκρίζο τοπίο της καθημερινότητάς τους, καθώς και μπογιές, μπλοκ ζωγραφικής και παιχνίδια. Η παραπάνω δράση έστειλε ένα συγκινητικό μήνυμα αδελφοσύνης. Είναι σαν να έλεγαν οι συνομήλικοί τους από την Ελλάδα: «Δεν είστε μόνοι. Έστω και από μακριά, σας σκεφτόμαστε και σας αγαπάμε».
Η πράξη αυτή δεν ήταν απλώς μια φιλανθρωπική κίνηση· ήταν μια γέφυρα καρδιάς ανάμεσα σε δύο κόσμους. Μια υπενθύμιση πως η αγάπη δεν έχει σύνορα και πως ακόμα και το πιο απλό δώρο, όταν δίνεται με αληθινή αγάπη, μπορεί να αλλάξει τον κόσμο ενός παιδιού.
Η αδελφή Χρυσοστόμη με την ταπεινότητα και την αυταπάρνησή της, συνεχίζει αθόρυβα το έργο της Εκκλησίας, εκεί όπου η ανάγκη είναι κραυγή και σε κάθε παιδικό βλέμμα που χαμογελά ξανά, βλέπουμε τη δύναμη της αγάπης να νικά τη θλίψη. Ένα μικρό θαύμα που γεννήθηκε από μια καρδιά γεμάτη πίστη.
