Την Κυριακή του Παραλύτου επισκεφθήκαμε το χωριό Μλόα, για να τελέσουμε τη Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό των Αρχαγγέλων. Ακούσαμε στο Ευαγγέλιο τον παράλυτο να λέει «άνθρωπον ουκ έχω», αλλά γίναμε μάρτυρες της αγάπης και του ενδιαφέροντος προς τον συνάνθρωπο, αφού οι ευγενικές ψυχές των ιθαγενών αδελφών μας δεν μένουν άπραγες μπροστά στην ανάγκη ή τον πόνο.
Φτάνοντας στο Ναό μας υποδέχτηκαν οι γυναίκες, που είχαν ήδη ξεκινήσει το μαγείρεμα του φαγητού, και τα μικρά παιδιά που είχαν συγκεντρωθεί από νωρίς το πρωί. Αφού χαιρετηθήκαμε και θαυμάσαμε τον περιβάλλοντα χώρο του ναού, που ήταν περιποιημένος και καθαρός, έργο της αγάπης των ορθοδόξων κατοίκων του χωριού, είδαμε από μακριά να έρχεται ένας τυφλός ηλικιωμένος κύριος υποβασταζόμενος από έναν νεαρό, που κι αυτός ερχόταν στην Εκκλησία. Αυτός ο ηλικιωμένος είχα λάβει το Άγιο Βάπτισμα πριν από δύο χρόνια στο Ιεραποστολικό μας Κέντρο στο Κινταμάλι. Έκτοτε, παρ’ όλη τη δυσκολία της μετακίνησης συμμετέχει ανελλειπώς στις ιερές ακολουθίες και στη Θεία Λειτουργία, όπως μας πληροφόρησε ο ιερέας του χωριού. Αφού ο όρθρος και η Θεία Λειτουργία προχώρησαν, είδαμε και πάλι δύο-τρεις νέους να προετοιμάζουν τον ηλικιωμένο κύριο για τη Θεία Κοινωνία. Αμέσως ο νους μας στράφηκε και πάλι στον παράλυτο του Ευαγγελίου, τον οποίο κανένας δεν βοηθούσε να μπει στην κολυμβήθρα. Έπειτα από αυτά, τι να κηρύξει κανείς σε αυτούς τους ανθρώπους; Πώς να κηρύξεις για την αγάπη, όταν οι ίδιοι διαλαλούν την ορθοδοξία και κηρύττουν το Ευαγγέλιο με τις πράξεις τους; Είναι αλήθεια πως στην Αφρική πρώτα διδάσκεσαι και μετά διδάσκεις. Διδάσκεσαι από το μεγαλείο ψυχής, την αγάπη και την απλότητα των ανθρώπων!
Και σαν να μην έφτανε αυτό, στη διανομή του γεύματος, που μας πρόσφερε με αγάπη ο αδελφός μας Κυπαρίσσης Νικόλαος υπέρ υγείας της οικογένειάς του, ήρθαμε αντιμέτωποι με ένα άλλο σκηνικό. Τα μεγαλύτερα αδερφάκια τάιζαν τα μικρότερα. Σύνηθες φαινόμενο για την Αφρική, αφού η ορφάνια επιβάλει στους μεγαλύτερους να ενδιαφέρονται για τους μικρότερους, αλλά καθόλου δεδομένο για τον νέο τρόπο ζωής των «ανεπτυγμένων» χωρών, όπου ο καθένας ενδιαφέρεται για τον εαυτό του πρωτίστως και έπειτα για τον πλησίον.
Μείναμε κοντά σε αυτούς τους ανθρώπους μέχρι το μεσημέρι και είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε μαζί τους και να επισκεφτούμε ένα άλλο κοντινό χωριό όπου το έργο της κατήχησης απλώνεται και ήδη έχουν βαπτιστεί περισσότεροι από 60 κάτοικοι. Μας ζήτησαν να επισκεφτούμε το χωριό τους, για να μας δείξουν το κεντρικότερο οικόπεδο του χωριού, όπου επιθυμούν να χτιστεί ναός, για να τελείται και εκεί η Θεία Λειτουργία! Άλλο ένα μονοπάτι που η πρόνοια του Θεού άνοιξε στην ευλογημένη γη της Τανζανίας!
