Η Μεγάλη Παρασκευή στην Αφρική δεν είναι μονάχα μια μέρα σιωπής και «πένθους» για τον Εσταυρωμένο Κύριο. Είναι μια μέρα που γη και ουρανός ενώνονται με το στεναγμό των αναγκεμένων, των πεινασμένων, των ξεχασμένων. Είναι η μέρα που ο πόνος του Χριστού για τη σωτηρία του κόσμου καθρεφτίζεται στα μάτια ενός παιδιού χωρίς παπούτσια, στα χέρια ενός πατέρα που παλεύει για να εξασφαλίσει το λιγοστό φαγητό της οικογένειας, στην καρδιά μιας μάνας που ψάχνει για μια σταγόνα καθαρό νερό και προσεύχεται με ελπίδα για το αύριο.
Κάτω από τον καυτό ήλιο και τους ξηρούς ανέμους, η σταύρωση δεν είναι μόνο μια μνήμη, αλλά καθημερινότητα. Όμως μέσα σε αυτόν τον καθημερινό Γολγοθά, ανθίζει σιγά σιγά κάτι ιερό: η ελπίδα της Ανάστασης!
Η Μεγάλη Παρασκευή και η ταφή δεν είναι το τέλος, αλλά η προσμονή της Ανάστασης! Η χαρμολύπη της Αποκαθήλωσης και των Εγκωμίων του Επιταφίου συνοδεύονται από την ελπίδα της επικείμενης Ανάστασης! Έτσι κι οι αδελφοί μας στην Αφρική προσμένουν τη δική τους Ανάσταση: ένα χαμόγελο, μια ευκαιρία, έναν κόσμο που θα τους δει, θα τους ακούσει, θα τους αγαπήσει και θα σκύψει με συμπόνοια στο προσκεφάλι ενός μικρού παιδιού!.
Ας μην τους ξεχάσουμε, γιατί η δική τους Ανάσταση θα έρθει μέσα και από τη δική μας συνεισφορά, διότι ένας καλύτερος κόσμος αρχίζει πάντα με μια καρδιά που συμπονά.
Με τη χάρη του Θεού και φέτος στολίσαμε τον Επιτάφιο και ψάλλαμε τα Εγκώμια στην Ιερά Επισκοπή Αρούσας και Κεντρικής Τανζανίας. Ο Επιτάφιος στην Αφρική δεν στολίζεται με περίτεχνα σχέδια και λαμπερές συνθέσεις, αλλά με λουλουδάκια που μικροί και μεγάλοι μαζεύουν από δρόμους και χωράφια και είναι πανέμορφος, γιατί κάθε άνθος είναι και μια ψυχή αγνή, απλή, πονεμένη.
Η ακολουθία του Επιταφίου αποκτά ξεχωριστή μεγαλοπρέπεια και συγκίνηση όταν τελείται κάτω από τον ουρανό της Τανζανίας. Οι ταπεινοί ναοί γεμίζουν με ύμνους που υψώνονται στα Σουαχίλι και στα ελληνικά, ενώ τα παιδικά πρόσωπα φωτίζονται από τα κεριά και τη χάρη του Χριστού, που “ἐταφιάσθη δι᾽ ἡμᾶς”.
Μικρά παιδάκια, ντυμένα με τα πιο καθαρά τους ρούχα και με βλέμμα γεμάτο απορία και σεβασμό, ακολουθούν τον Επιτάφιο στους χωμάτινους δρόμους του χωριού. Κρατούν λουλούδια στα χέρια τους και ψιθυρίζουν προσευχές. Δεν έχουν πολλά, αλλά έχουν καρδιά ανοιχτή στην αγάπη του Αναστάντος Κυρίου.
Καλή Ανάσταση!
